از انســــان هـــای احســـاساتــی بـیشتـــر بـتـــرسیـــد

آن ها قـــادرند ناگهــــــانی،

دیگــــر گــریـه نکـننــد؛ 

دوسـت نــداشتـــه بــاشـنـــد؛ 

و قـیـــدِ همـــه چـیــز را بــزننــد،

حتـــی زنــدگــــی

 پنج وارونه چه معنا دارد ؟!

خواهر کوچکم از من پرسيد من به او خنديدم

کمي آزرده و حيرت زده گفت: روي ديوار و درختان ديدم.

باز هم خنديدم گفت: ديروز خودم ديدم پسر همسايه پنج وارونه به مينو ميداد !

آنقَدَر خنده برم داشت که طفلک ترسيد

بغلش کردم و بوسيدم و با خود گفتم

بعدها وقتي غم سقف کوتاه دلت را خم کرد بي گمان مي فهمي پنج وارونه چه معنا دارد!

 گر جگر خشک شود خشکی لبها ؛ حتمی است

رفتن ناله ي لب تشنه به بالا حتمی است

آب اگر یافت نشد مرگ رباب بی شیر

بر سر درس جگر سوز الف با حتمی است

قطره ای آب اگر نذر سر او بکُنند

بر علی اصغر مان معجز عيسا حتمی است

بدن غیرت اگر که عرق سرد کُند

خیس تب هم بشود ؛ ذُق ذق رگها حتمی است

دختر شاه بخواهد؛ احدی مانع نیست

طلب آب کُند ؛‌ حل معمّا حتمی است

العطش بازاگر بر جگری لطمه زند

مشک اگر پُر نشود؛ مُردن سقا حتمی است

آب اگر موج زند بازهم ایمان داریم

اینکه او لب نزده بر لب دریا حتمی است

بی کلاه خود اگر بر سر او گُرز زنند

از روی اسب؛ زمین خوردن آقا حتمی است

ناله ابنی العباس زنی ثابت کرد

اینکه او شد؛ پسر حضرت زهرا حتمی است

تیرانداز هر آن قدر که ناشی باشد

تیر خوردن به تو با این قد و بالا حتمی است

دست دادی و به تو بال بهشتی دادند

لفظ طیّار تو در جنّت الاعلی حتمی است

گر روی خاک بلا پا بکشی آقا جان

برحسین ابن علی خنده اعدا حتمی است

اگر آقا نبَرد پیکرتان را به حرم

تکّه تکّه شدن این قد رعنا حتمی است

عدّه ای نیزه سر دست بلند کردند

روی نی ؛‌ با کمک پارچه بندت کردند

 دیدنت یه لحظه بس بود

واسه عاشق شدن من

عاشقت بودم و هستم

دوباره عاشق شدم من

دوباره جلو چشامه

اون نگاه عاشقونه

کاش نگات واسه همیشه

تویه ذهن من بمونه

باز زدم به سیم آخر

باز شدم شاعر عاشق

باز دلم میخواد بمیرن

همه لحظه و دقایق

(میلاد)

 عـــ ــ ــکس تـــــــو را

 دوســــتـت دارم هـایــــت را بــرای هـــَـر ۲ یـــمــان فــرسـتــــــــآدی …

  آدمی غــــــرورش را خیلی زیاد . 

شاید بیشتر از تمـــــــام داشتــه هــــایــش- دوست می دارد 

حالا ببین اگر خودش، غـــــــرورش را بـــه خـــــاطــــر تـــــو، نادیده بگیرد ، 

چه قدر دوســتت دارد ! 

و این را بِفهــــــــــــم آدمیــــــــــزاد !

  از ایــــن تـــکــــرار ســـاعـــتـــهــــــا...
از ایــــن بـــیــهــــوده بــــودنـــهــــــا.......
از ایــــن بــــی تـــــابــــ مـــانـــدنـــهـــــا...
از ایــــن تـــــردیـــدهـــــا.....
... نــــیــــرنـــگـــهـــــا...
شــــکـــهـــــا....
خـــیــــانـــتــــهـــــا.......
از ایــــن رنـــگـــیــن کـــمـــان ســــرد آدمـــهــــا........
از ایــــن مــــرگــــ بـــــاورهـــــا و رویـــاهــــــا . .
پـــــریـــشـــــــانـــمـــ . . .
دلـــــم پـــــرواز مـــی خـــــواهــــــد . . 

  رفتــنت آغــــــــاز ویــرانی ست ٬ حرفش را مزن !

                              ابتــــدای یـک پریشـــانی ست ٬ حرفش را مزن !

گفــته بودی چشـــم بـردارم من از چشـــمـان تو

چشــمهایم بی تو بـارانی ست ٬ حرفش را مزن !

آرزو داری که دیــــــگـر بر نـــــگـردم پـیـــــش تـو

راهــمان با اینکه طــولانی ست ٬ حرفش را مزن !

دوســـــت داری بشکــنی قــلب پریشــان مــــــرا

دل شکـستن کار آسـانی ست ٬ حرفش را مزن !

خـورده ای ســـوگند روزی عــــــهد مـا را بشـکنی

این شکستن نامسلمانی ست ٬ حرفش را مزن !

حــرف رفـــتن می زنــی وقـــتی که محتـاج تـوام

رفتــنـت آغــــــاز ویـــرانی سـت ٬ حرفش را مزن !

  دلت که گرفته باشد صدای ترانه که هیچ با صدای دست فروش دوره گرد هم گریه میکنی..

عازم یک سفــــــــــــــرم

سفری دور به جایی نزدیـــــــــــــک

سفری از خود من به خــــــــــــــــــــــــــــودم

مدتی است نگاهم به تماشای خداســـــــــــــــــــــت

و امیـــــــــــــــــدم به خداوندی اوســــــــــــــــــــــــــــت…

  خوشبحالت آدم....خودت بودی وحوایت....کسی نبودکه حوایت

را هوایی کند.....

  خسته ام، ازتکرار شنیدن

مواظب خودت باش؛

تو اگر نگران حال من بودی

نمی رفتی

می ماندی، و گاهی فقط گاهی

با یک نگاه، با یک نفس شاید

مواظبم بودی

پس بگذار و بگذر...

الکی

نگران من نباش!!!

 غم راه آمدنش را خوب بلد است! باید راه آمدن با او را یاد بگیرم!!
یا اینکه راه دیگری را در پیش بگیرم ... راهی بسوی امید و تلاش ...

  اگر عشق نبود به کدامین بهانه می گریستیم و به کدامین بهانه  

می خندیدیم؟

 کدام لحظه ی نایاب را اندیشه میکردیم؟
 

و چگونه عبور روزهای تلخ را تاب می آوردیم؟
 

 آری... بیگمان پیش از اینها مرده بودیم،اگر عشق نبود...

  بی تو هر گز نمی توانم بمیرم
.
.
.
پس بیا با هم گور به گور بشیم!!!

  اگر♥عشق♥ نبود به کدامین بهانه ای می خندیدیم و می

گریستیم؟ 

کدام لحظه های ناب را اندیشه می کردیم؟ 

چگونه عبور روزهای تلخ را تاب می آوردیم؟ 

آری... 

بی گمان پیشتر از اینها مرده بودیم اگر عشق نبود !

  این‌روزها
دلم بیمار است..
هی دارد بالا می‌آورد
پس‌مانده‌های تو را …!

  روزی در تقویم خواهند نوشت :‌
.
« تعطیل ، روز فرج آقا امام زمان »‌
.
و بعد در مدینه ، کنار ساختمان نیمه کاره‌ای تابلوی زیر رامی‌بینی :
.
« پروژه حرم مطهر بی بی دو عالم فاطمه زهرا(س)‌»
.
کارفرما :‌ قائم آل محمد (عج)
.
پیمانکار :‌یاران حضرت
.
مساحت :‌وسعت دل تمام عاشقان آن حضرت
.
خوشت اومد نظر ظهور در فرجش" صلوات " بفرست

  چه سخت است از صبر گفتن و دلجویی دادن وقتی که لحظه هایت

همیشه با درد آمیخته شده است.

چه سخت است امید بستن به فرداهای دور از انتظار وقتی که تنها، درد

مرهم زخم هایت باشد.

میدانم چقدر سخت است وقتی صبرت را به ازای روزها تحمل رنج از

دست می دهی و میدانم چه سخت است وقتی ناله های لحظه های ت

نهاییت را با شانه های بی کسی شب تقسیم می کنی تا حرمت اشک

های پاکت را مقابل هر کس نشکنی.

آری، چه سخت است موعظه وقتی که هیچکس دردت را نمی فهمد و

هیچکس نمی تواند تسکین دهنده دل خرابت باشد...

نمی دانم چه باید گفت
ولی
تا می توانی گریه کن، شاید دنیا شرمش بگیرد

  "هست را اگر قدر ندانی، می شود "بود" و چه تلخ است "هست

"کسی "بود" شود ...

  دلم یه فنجان قهوه داغ میخواد ...

و یک دوست که بشه باهاش حرف زد...!

دوستی که بفهمه دلت برای چیزهای کوچیک تنگ شده !

بفهمه دلگیری....

بفهمه بغض هاتو و لرزش صداتو...

بفهمه به توجه اش احتیاج داری...

بفهمه حتی اگه سکوت کردی !

دوستی که روحت رو نوازش کنه...

کاش کسی بود امشب با من کمی قدم میزد...

همیشه باید یه نفر باشه ، همیشه !

  می خندم ! تظاهر به شادی می کنم... حرف می زنم.... مثل همه...

اما...... خیلی وقت است مرده ام! خیلی وقت است دلم می خواهد روزه

ی سکوت بگیرم........ دلم می خواهد ببارم ... و کسی نپرسد چرا ! تو

چه می فهمی لامصب این روز ها ادای زنده ها را در می آورم.......

  مـــــن
دهــقــانِ فــداکــاری شــده ام

کــه تــمــام وجـــــودش

را بــه آتــش کــشـیــده، روبــرویــت ...
و تـــو


قــطاری که


چشم ِ دیدن مرا ندارد....

 هَـميشه بـآيد کَسـي باشد

کـــہ معني #سه #نقطه‌هاے انتهاے جمله‌هايَتـــ را بفهمد

هَـميشه بـآيد کسـي باشد

تا #بُغض‌هايتــ را قبل از لرزيدن چـآنه‌ات بفهمد

بـآيد کسي باشد
کـــہ

وقتي صدايَتــ لرزيد بفهمد

کـــہ اگر #سکوتـــ کردے، بفهمد....

کسي بـآشد

کـــہ اگر #بهانه‌گيـر شدے بفهمد

کسي بـآشد

کـــہ اگر سردرد را بهـآنه آوردے براي رفتـن و نبودن

بفهمد به #توجّهش احتيآج دارے

بفهمد کـــہ #درد دارے

کـــہ زندگي درد دارد

بفهمد کـــہ دلت براي چيزهاے کوچکش تنگــ شده استــ

بفهمد کـــہ #دِلتــ براے قَدمــ زدن زيرِ باران...

براے #بوسيـدَنش...

براے يك آغوشِ گَرمــ تنگ شده است

هميشه بايد کسي باشد

هميشه....

  اشک هایم هم

شبیه تـــــــو شده اند

گریه که می کنم نمی آیند